بعد از Envisat

ماهواره Envisat  را تمامی حرفه ای های  ئنیای سنجش از دور می شناسند. این ماهواره اروپایی با 11 سنجنده ای که روی آن سوار است، بزرگترین ماهواره ای است که تا کنون تولید شده است. آژانس فضایی اروپا این ماهواره و سنجنده هایش را برای پایش های محیطی طراحی کرده است. اما در محافل علمی اروپا به این پروژه بزرگ انتقاداتی وارد شده است. مهمترین این انتقادات بزرگ بودن ماهواره و همراه بودن تعداد زیادی سنجنده با ارزش است. به این ترتیب این نگرانی وجود دارد که اگر مشکلی برای ماهواره پیش آید، ممکن ات که همگی سنجنده ها غیر قابل دسترس شوند.

به همین خاطر طرح جدید Envisat  پیشنهاد شده است. در این طرح به جای این ماهواره عظیم که تقریبا به پایان عمرکارکرد پیش بینی شده خود  می رسد (البته تمامی سنجنده های آن سالم و فعال هستند)، سه فضا پیمای دیگر، که با نام Sentinel شناخته خواهند شد تا قبل از سال 2012 م به فضا پرتاب خواهند شد.شرکت Thales Alenia Space سازنده اولین ماهواره با قیمتی حدود 320 میلیون دلار خواهد بود.

این ماهواره  ها مجموعا سنجنده های Envisat را حمل خواهند کرد. Sentinel-1 سنجنده ای راداری برای بررسی یخهای قطبی و قطعات شناور آنها را خواهد داشت. دومین ماهواره، سنجنده ای چند طیفی (بیشتر در بخش مادون قرمز) با قدرت تفکیک مکانی متوسط را حمل خواهد کرد. و در نهایت سومین ماهواره حامل سنجنده ای با وسعت دید بسیار بالا (و در نتیجه قدرت تفکیک پایین ) چیزی شبیه MERIS فعلی که در Envisat قرار دارد است. به این ترتیب مجموعه ماهواره های اروپا با استفاده تجربه های قبلی بیشتر و کارا تر می شود.

 به وضوح می توان نوعی مسابقه فضایی را در بخش غیر نظامی مشاهده کرد. چیزی که با اخبار قبلی ما در رابطه با تلاشهای چین، مالزی، آمریکا، روسیه، تایوان، کره، ژاپن و .... هم قابل تایید است. خوب بالاخره این میلیون دلارها که قرار نیست بدون نتیجه باشند. پس این مسابقه بی چیزی نیست و باید از آن درس گرفت و در قدم بعدی وارد آن شد. تلاش کرد، کسب تجربه نمود و به نتیجه رسید. ان شاء الله.